ΤΟ ΤΑΓΙΣΜΑ
Οταν με ταίζεις με πουρέ,
σπάω κι από ένα ταμπουρέ
κι όταν με ταίζεις με παστίτσιο,
εκδηλώνω κι άλλο ένα βίτσιο!
Οταν με ταίζεις με αυγά
αρχινάμε πάντα τον καυγά
κι όταν με ταίζεις αγκινάρες,
κάνω ζαβολιές και σαχλαμάρες!
Οταν με ταίζεις αρακά,
μπίλλιες σου τα κάνω, γενικά,
κι όταν με ταίζεις μακαρόνια,
βλέπω τα βυζιά σου σαν πεπόνια!
___________
Γραμμένο στις 30-04-94/14:50
10 Απριλίου, 2011 στις 8:07 πμ
Γι΄ αυτό να με τα’ί’ζεις με γιαούρτι
διαβάζοντάς μου τ Άπαντα του Κρισναμούρτι 🙂
10 Απριλίου, 2011 στις 2:30 μμ
Ωραία εκδοχή!!!!! 😆
Οταν με ταΐζεις με λαπά
όλο σου αρνούμαι -άπαπα!
κι όταν με ταΐζεις με γιαούρτι
ξεφυτρώνει ξάφνου ο… Κρισναμούρτι!
10 Απριλίου, 2011 στις 6:19 μμ
ίσως τότε πρέπει τελικά
ούτε μακαρόνιούταρακά
να μη σε ταΐζει, γιατί πάντα
σπας τον κεντροφόρο τον ιμάντα
αν και πάνε χρόνια δεκαεπτά
δεκαεπτά χρονάκια συναπτά
βλέπω, δεν ξεχνάς το μπαλαμούτι
με ανάγνωση απάντων Κρισναμούρτι
10 Απριλίου, 2011 στις 10:04 μμ
Σήμερα με τάϊσες κεφτέ
είπες πως σου έκανα σεφτέ
όταν σου μοστράρισα τη θεία
όμως, απο αύριο νηστεία
Θες και με δουλεύεις, σατανά
θα στα κάνω ‘γώ λοιπόν λιανά
μια για πάντα και να το χωνέψεις:
μέγα το μυστήριον της πέψης!
10 Απριλίου, 2011 στις 10:36 μμ
Οταν με ταΐζεις ανανά
παίζει αναστήλωση ξανά
κι όταν με ταΐζεις λουκουμάκια
πάω κι έρχομαι στα θυμαράκια
11 Απριλίου, 2011 στις 1:51 πμ
οταν με ταιζεις με μοσχαρι
λεω: κοιτα , κανε μου τη χαρη
οταν με ταιζεις μενα ψάρι
ννιωθω ενα κατι στο πα..αρι
Οταν με ταιζεις με στιφαδο
μουρχετται να τραγουδησω ενα Φάδο
11 Απριλίου, 2011 στις 8:47 πμ
όταν με ταΐζεις γιουβαρλάκια
θέλω να μου κάνεις τσαλιμάκια
κι όταν με ταΐζεις μια μπριζόλα
θέλω να το παίζεις χαζοβιόλα
μα όταν με ταΐζεις με μπουρέκι
λέω: ως εδώ και μη παρέκει
λέω: πότισέ με με ρακή
κι έλα να γνωρίσεις την αλκή
και, προς θεού, στο Νόσφη όχι ψάρι
πιστεύω να το πήρατε χαμπάρι
πως είναι προτιμότερο στιφάδο
να τρώει και να τραγουδάει φάδο
διότι όταν συμβεί το άλλο, ξέρεις,
ο νοσφεράτου στη σπηλιά του θέλει αίμα
και φράουλες – στο λέω θα υποφέρεις
αν δεν προσέξεις τούτο εδώ το θέμα
12 Απριλίου, 2011 στις 11:29 μμ
όταν με ταΐζεις κυβερνίνη
μοιάζει η ζωή μου με πατίνι
ποιος θα αναλάβει την ευθύνη
να διαλύσει αυτή την καταισχύνη;
13 Απριλίου, 2011 στις 12:19 πμ
tamistas, προσοχή στο τέμπο! 🙂
Οταν με ποτίζεις καμπερνέ
είμαι δεκτικός στο ρεφενέ
κι όταν με ποτίζεις κοκκινέλι
στρίβω και γλιστράω σαν το χέλι!
13 Απριλίου, 2011 στις 10:45 πμ
κι όταν σε ταίζει φασολάκια;
του δαγκώνεις τα χειλάκια;
13 Απριλίου, 2011 στις 10:47 πμ
όταν μου κολλάν τα κουμπάκια
εσύ σβήνεις τα λαθάκια
13 Απριλίου, 2011 στις 12:56 μμ
όταν με ταΐζεις στην ταΐστρα
όγκωσα και ψάχνω για μοδίστρα
κι όταν με ταΐζεις στην υπόγα
πεθυμάω να φύγω με πιρόγα
μα όταν με ταΐζεις στο μποστάνι
σκέφτομαι το αρνάκι μεσ’ στη στάνη
μην ξαναταΐσεις στις ειδήσεις
που μου λεν αρνάκι δεν θα ψήσεις
13 Απριλίου, 2011 στις 1:51 μμ
φοβερο tamistas!