γενέθλια θανάτων

–Θανατογενέσεις…
–Η γέννηση του θανάτου λοιπόν;
–Εκεί οδηγεί ο τρίτος πόλος;
–Ο τρίτος πόλος που τού λείπουν δυο γραμματάκια για να γίνει πόλ(εμ)ος; εμ;
–Θα δοξάζουμε ωσάν Ετρούσκοι τον θάνατο αντί για τη γέννηση;
–Θα διαλέγουμε κουτιά για θάψιμο, ποιότητες μαρμάρων, γραμματοσειρές για τα αγγελτήρια;
……………………………………………………..
(μετά τις σκόρπιες φωνές, αρχίζει ένας διάλογος κάπου κοντά)

–Εσείς πόσες φορές πεθάνατε;
–Μία.
–Μονάχα μία; Ω, τόσο νέος στον πλανήτη λοιπόν…
–Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει κανείς, δηλαδή;
–Οσες ακριβώς μπορεί να γεννηθεί.. Απειρες!
–Σοβαρά;
–Αμ, πώς!
–Ελάτε τότε να πεθάνουμε μαζί και μετά ξαναγεννιόμαστε!
–Αμ δεν είναι έτσι ακριβώς.. Το να πεθάνουμε μαζί δεν σημαίνει πως είναι δυνατό να γεννηθούμε πάλι μαζί.. Ζωή και θάνατος είναι γεγονότα εντελώς τυχαία.
–Α.
–Δεν αρέσει αυτό σε πολλούς.. Εμένα μου αρέσει το τυχαίο.
–Α.
–Τί «Α» και «ξε-Α»;
–Τι να πω; Ολα αυτά θέλουν παραπάνω σκέψη.
–Το να γεννηθείς και να πεθάνεις; Δεν θέλει καθόλου σκέψη.. Πράξη θέλει!
–Τί πράξη;
–Απραξία μάλλον…
–Α.
–Κλείσε το στόμα σου παιδί μου, θα μπει καμμιά μύγα!
–Νεογέννητη μύγα;
–Ε;
–Νεογέννητη ή ψόφια;
……………………………………………………..
(καιρός ήταν να αλλάξει επίπεδο η συζήτηση, κόντεψα να τους πιστέψω και’γώ)