poem-1
Θα δοκιμάσω να γράψω ένα ποίημα.
Αποφάσισα να δοκιμάσω.
Να δοκιμάσω;
Να δοκιμάσω να γράψω;
Ποίημα;
Γιατί ποίημα;
Για ποιο πράγμα;
Τί να υμνήσω;
Το ποίημα δεν είναι ύμνος, σώνει και καλά.
Τί είναι το ποίημα;
Ποίημα είναι μερικοί στίχοι.
Τί είναι στίχος;
Μια μικρή φράση ή ένα κομμάτι φράσης.
Αυτό είναι στίχος;
Υποπτεύομαι ότι αυτό είναι.
Μάλλον αυτό είναι στίχος.
Τί πρέπει να λέν οι στίχοι;
Κάτι που να βγαίνει κατευθείαν από μέσα.
Μέσα από πού ακριβώς;
Μέσα από την ψυχή.
Τί είναι ψυχή;
Αυτό που υπάρχει μέσα σου.
Μόνο μέσα μου υπάρχει;
Μέσα σου δεν υπάρχει;
Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ψυχή.
Ποιος το λέει αυτό;
Είναι σίγουρο;
Αυτό που σε πονάει είναι ψυχή.
Δεν με πονάει τίποτα.
Τίποτα; Απολύτως τίποτα;
Με πονάει ένα δόντι.
Γράψε τότε για το πονεμένο δόντι.
Ωραία λοιπόν, να γράψω!
Τώρα όμως μόλις μου πέρασε…
11 Ιουλίου, 2011 στις 8:34 πμ
Συμπέρασμα:
Tα αντιφλεγμονώδη και τ’ αναλγητικά σκοτώνουν την ποίηση…
[Θέλεις να γράφεις σαν τον Δροσίνη;
Μακριά απ΄την Ασπιρίνη]
😉
11 Ιουλίου, 2011 στις 3:36 μμ
Χαχαχαχα!!! ωραιος :))